پس از اینکه OpenAI در نوامبر ۲۰۲۲ سرویس ChatGPT را راه اندازی کرد، تصور ما از آنچه هوش مصنوعی می تواند انجام دهد، به طور کامل تغییر کرد. از آن زمان، ما اساسا در همه بخش ها از امور مالی و درمانی گرفته تا سرگرمی و حتی تدریس از هوش مصنوعی استفاده کرده ایم. این کار زندگی ما را بسیار آسان تر می کند.

اما آیا هوش مصنوعی ابزاری است که بتواند به ارائه خود ادامه دهد؟ در واقع، محدودیت های خود را دارد و این محدودیت ها به خصوص در بخش انرژی احساس می شود. با روشی که در آن منابع انرژی را تحت تاثیر قرار می دهد، حتی می توانیم بگوییم که هوش مصنوعی ما را به یک بحران انرژی هدایت می کند.

هوش مصنوعی چگونه موضوع انرژی را تحت تاثیر قرار می دهد

پیش بینی برق ۲۰۲۴ آژانس بین المللی انرژی (IEA)که به عرضه برق، تقاضا و انتشار دی اکسید کربن تا سال ۲۰۲۶ می پردازد، نشان می دهد که ما تازه داریم می بینیم که هوش مصنوعی چگونه بر بخش انرژی تاثیر خواهد گذاشت. در میان یافته های دیگر، مشخص شده است که هر پرسش ChatGPT از ۲.۹ وات ساعت برق استفاده می کند.

این مقدار تقریبا ۱۰ برابر مقدار درخواستی گوگل است که ۰.۳ وات ساعت است. مطالعه ای دیگر پیش بینی می کند که تا سال ۲۰۳۰، مراکز داده هوش مصنوعی می توانند از ۴.۵ درصد تولید انرژی جهانی استفاده کنند.

علاوه بر این، از زمان انتشار ChatGPT، شرکت ها در حال تلاش برای ادغام هوش مصنوعی مولد در محصولات و خدمات خود هستند. امروزه، تقریبا هر سرویس آنلاین دارای یک چت بات شخصی سازی شده یا دستیار مجازی است که می تواند تقریبا از پس هر درخواست یا کاری برآید.

کورتانای مایکروسافت یا اریکا از بانک آمریکا مثال هایی از این دست هستند. اما این استفاده کنترل نشده از هوش مصنوعی تا چه زمانی می تواند پایدار بماند؟

SemiAnalysis می گوید: حتی با استفاده مراکز داده هوش مصنوعی از ۴.۵ درصد انرژی جهان تا سال ۲۰۳۰، ما بسیار پایین تر از "سناریوی روز قیامت" استفاده از ۲۴ درصد از کل انرژی تولید شده باقی خواهیم ماند.

با این وجود، این بدان معنا نیست که هزینه انرژی و زیست محیطی هوش مصنوعی قابل توجه نیست یا باید مقررات را برای رسیدگی به آن به تعویق بیندازیم. ردپای اکولوژیکی آن روز به روز در بسیاری از بخش ها افزایش می یابد.

ردپای زیست محیطی هوش مصنوعی

هوش مصنوعی مولد علاوه بر نیاز به انرژی، به مساله رو به رشد کمبود آب شیرین نیز می افزاید. مراکز داده که از پس حجم کاری روزافزون هوش مصنوعی بر می آیند، گرمای زیادی تولید می کنند و برای خنک سازی به آب نیاز دارند. با افزایش استفاده از هوش مصنوعی، تعداد مراکز داده و مقدار آب مورد نیاز برای خنک نگه داشتن آن ها نیز افزایش خواهد یافت. این اتفاق در زمانی رخ می دهد که بسیاری از کشورهای جهان با کمبود آب مواجه هستند.

مایکروسافت در گزارش پایداری زیست محیطی سال ۲۰۲۲ خود از افزایش ۳۴ درصدی مصرف جهانی آب خبر داد، در حالی که در همین بازه زمانی، گوگل از افزایش ۲۰ درصدی مصرف آب خبر داد. این همزمان با زمانی است که تحقیقات در زمینه هوش مصنوعی مولد واقعا در حال پیشرفت بود.

وقتی صحبت از انتشار کربن توسط استفاده از هوش مصنوعی، مرتبط با مصرف انرژی می شود، تاثیر زیست محیطی آن شدید است. در همین گزارش پایداری، گوگل نسبت به سال گذشته ۱۳ درصد افزایش در تولید دی اکسید کربن داشته است.

این در زمانی اتفاق می‌افتد که غول فناوری قصد دارد تا سال 2030 به انتشار خالص صفر در عملیات و زنجیره تامین خود برسد و هوش مصنوعی ممکن است آن را متوقف کند. در واقع، تا سال 2040، صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) انتظار می رود 14 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای جهان را تولید کند.

آیا می توانیم از این بحران انرژی هوش مصنوعی جلوگیری کنیم؟

دانشمندان به طور مداوم به دنبال راه هایی برای به حداقل رساندن آسیب های زیست محیطی ناشی از انسان ها و کارآمدتر کردن تولید و مصرف انرژی هستند. جالب اینجاست که هوش مصنوعی در ارائه راه حل برای این موضوع بسیار خوب عمل می کند.

برای حل بحران هایی مانند تغییرات اقلیمی ناشی از انتشار کربن، ابتدا باید آن ها را به طور کامل درک کنیم و هوش مصنوعی می تواند نقش مهمی در این زمینه ایفا کند. الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند حجم عظیمی از داده ها را برای پیش بینی رونده ای آینده در تغییرات اقلیمی یا تشخیص الگوهایی که ممکن است انسان ها از دست بدهند، تجزیه و تحلیل کنند.

این فن آوری در حوزه هایی مانند کربن زدایی مورد استفاده قرار می گیرد که به ردیابی و کاهش انتشار کربن و بهینه سازی انرژی تجدیدپذیر برای بهبود کارایی سیستم های انرژی خورشیدی و بادی کمک می کند. به این ترتیب می توان بحران انرژی هوش مصنوعی را به حداقل رساند.

با این حال، این یک پارادوکس ایجاد می کند. منابع این سیاره برای توسعه ابزاری به نام AI که قرار است در دراز مدت به محیط زیست کمک کند، در حال از بین رفتن است. نکته کلیدی این خواهد بود که ما امروز چگونه هوش مصنوعی را به کار می گیریم و مقرراتی که وضع می کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که بدون ایجاد آسیب بیشتر به طبیعت، به نفع ما است.